معرفی انواع دوره های شرکت معتبر مایکروسافت و راه های گذراندن این دوره ها به صورت رسمی

عنوان : شبکه چیست و اسامی دوره های شبکه به اختصار و معرفی این دوره ها جهت انتخاب بهترین دوره

 

آشنایی با دوره های مهندسی مایکروسافت

شرکت مایکروسافت دارای دوره‌های آموزشی فراوانی است که بطور رسمی و غیر رسمی در بیشتر نقاط دنیا برگزار می‌شود. در پایان هر دوره هر دانشجو می‌تواند با گذراندن آزمون‌های بین‌المللی مدرک آن دوره را از شرکت مایکروسافت اخذنماید و به عنوان کاربر حرفه‌ای شرکت در آن دوره شناخته شود و برای دستیابی به مدرک مهندسی مایکروسافت هر دانشجو باید هفت دوره را با موفقیت بگذراند و در آزمون نهایی هر دوره نیزپذیرفته شود. پس از پایان دوره آن دانشجو به عنوان مهندس مایکروسافت در کل دنیا با یک شناسه کاربری منحصر به فرد شناخته می‌شود.تخصص یک مهندس مایکروسافت در طراحی، برنامه‌ریزی، هدایت و اشکال‌یابی شبکه‌های کامپیوتری مبتنی بر سیستم‌عامل ویندوز است. یک مهندس سیستمهای مایکروسافت می‌بایست تمامی زیرساختهای لازمه برای ایجاد یک شبکهٔ رایانه‌ای را بداند و با توجه به نیازهای شرکت متبوع بهترین راه حل را برای بهینه‌کردن امور در اختیار آن شرکت قراردهد.

فهرست اختصاری مدارک مهندسی دوره های آموزش مایکروسافت :

MCT = Microsoft Certified Trainer

MOS = Microsoft Office Specialist

MCP = Microsoft Certified Professional

MCSE = Microsoft Certified System Engineer

MCSD = Microsoft Certified Solution Developer

MCSA = Microsoft Certified System Administrator

MCDBA = Microsoft Certified Database Administrator

MCDST = Microsoft Certified Desktop Support Technician

مهندسی سیستم‌ها (MCSE)

مدرک MCSE در شاخه آموزش مایکروسافت اولین مدرک برای متخصصین IT است که وظیفه تحلیل، طراحی و اجرای سیستمهای مبتنی بر ویندوز را در دفاتر و ادارات مختلف به عهده دارند. این مدرک برای افرادی مناسب است که در یکی از پستهای مهندس یا تحلیلگر سیستمها، مهندس بخش فنی، مهندس یا تحلیلگر شبکه و مشاور فنی مشغول به فعالیت هستند. جهت کسب این مدرک هر داوطلب باید مجوعا ۷ امتحان را پشت سر بگذارد.

مدیریت سیستم‌ها (MCSA)

این مدرک که تقریباً از سال ۲۰۰۲ وارد مجموعه مدارک فنی مایکروسافت شد برای آن دسته از متخصصین IT طراحی شده‌است که نیاز به مدیریت، پشتیبانی و نگهداری از یک سیستم را دارند و وجه مشخصه آن با MCSE این است که نیاز به گذراندن هیج امتحانی که شامل طراحی سیستم می‌شود ندارد. این مدرک برای افرادی مناسب است که در یکی از پستهای مدیریت سیستمها، مدیریت شبکه، مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی، تحلیلگر عملکردهای شبکه، تکنیسین شبکه و متخصص بخش پشتیبانی مشغول به کار هستند. جهت دریافت این مدرک باید چهار امتحان را پشت سر بگذارید که شامل سه امتحان اصلی و یک امتحان انتخابی می‌باشد.

بعنوان یک متخصص IT شما دو اعتبار نامه مختلف برای کسب مهارت در سیستمهای ویندوز ۲۰۰۰ و XP می‌توانید کسب کنید. یکی MCSA و دیگری MCSE و این شما هستید که باید تصمیم بگیرید کدام یک با شغل شما همخوانی بیشتری دارد.از جمله دوره هایی که در آینده میتواند آینده شغلی و مالی شما را تامین کند دوره هایی مانند همین آموزش مایکروسافت و یا دوره آموزش شبکه میباشد که میتوانید بنا بر علاقه خود هر کدام از آنها را انتخاب کنید و از نکات درگر این مشاغل می توان به وجه بین المللی این دوره ها اشاره کرد.مایکروسافت پیشنهاد می‌کند اگر شما مسئول مدیریت، نگهداری و عیب‌یابی یک سیستم هستید و ۶ تا ۱۲ ماه سابقه کار در این زمینه را دارید مدرک MCSA را انتخاب کنید و اگر وظیفه شما برنامه‌ریزی، طراحی و اجرای سیستمها است و دارای حداقل یک سال سابقه کار در این زمینه هستید MCSE را انتخاب کنید.

MCSA

مدرک MCSA از سری مدارک جدید مایکروسافت محسوب شده وبا مدرک System Administrator مایکروسافت که ازچندسال پیش ارائه می گردید تفاوت دارد. MCSAمخفف Microsoft Certified Solutions Associate می باشد.

MCSA:Windows Server 2012
MCSA:Windows Server 2008

MCSE

مدرک MCSE ازمدارک جدید آموزش مایکروسافت می باشد ومخفف Microsoft Certified Solutions Expert می باشد. این مدرک در هفت شاخه مختلف ارائه میشود که عبارتند از:

MCSE:Messaging
MCSE:
Private Cloud
MCSE:
Desktop Infrastructure
MCSE:
Server Infrastructure
MCSE:
SharePoint
MCSE:
Communication

MCSM

مدارک Microsoft Certified Master و Microsoft Certified Solution Master از جمله مدارک پیشرفته مایکروسافت می باشند.این مدرک جهت معرفی افراد حرفه ای و مجرب در حوزه IT بوده و بیانگر مهارت آنها در طراحی و پیاده سازی راه حل های تکنیکال برای محیط های کاری پیچیده می باشد.

MCSM:Communication
MCSM:Messaging
MCSM:SharePoint

آشنایی با شبکه و آموزش شبکه

 

انواع مختلف شبکه :

Peer To Peer :شبکه هایی که کامپیوترهای آنها از نظر رده بندی هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند که شرکت مایکروسافت به آنها WorkGroup نیز می گوید .معمولاً در این گونه شبکه ها را در منازل و یا در شرکتهایی که زیر 10 کامپیوتر دارند پیاده سازی می شود .

در این نوع شبکه ها به دلیل آنکه مدیریت مرکزی وجود ندارد هم امنیت در شبکه کم خواهد بود و هم مدیریت چنین شبکه هایی بسیار مشکل خواهد بود .

به طور مثال در شبکه ای که اگر قرار باشد کاربران هر سیستم از منابع سیستمهای دیگر استفاده نمایند بایستی کلمه کاربری تک تک آنها در همه سیستمها تعریف گردد یعنی کاربر A بایستی در تمام سیستمها تعریف گردد .

Server based : شبکه هایی که همانند ساختار درختی بوده و دارای شاخه های زیادی می باشد .این شبکه ها را معمولاً در شرکتهایی که دارای بیش از 10 کامپیوتر می باشند راه اندازی می نمایند تا مدیریت بر روی آنها به راحتی صورت بگیرد .

همانطور که میدانید یک کامپیوتر بعنوان Server در نظر گرفته شده است که کار مدیریت متمرکز را بر عهده دارد .مواردی همچون مدیریت بر روی شبکه، اکانتها ،نوع دسترسی کاربران به منابع شبکه را نام برد.

در چنین شرایطی کلیه اکانتها در داخل Server تعریف شده و مدیریت می گردد و نیز میتوان اطلاعات شرکتها را نیز درون همین Server ها نگهداری نموده و با مدیریت بر روی آنها دسترسی به آنها را با شرایط مشخصی اعمال نمود و از این رو با توجه به اینکه تعداد آنها اندک می باشد میتوان در یک محل امن تر نگهداری نمود و نیز تهیه Backup از اطلاعات به دلیل متمرکز بودن آنها بسیار راحتر و سریعتر خواهد بود .

یک شبکه رایانه‌ای اجازه به اشتراک گذاری منابع و اطلاعات را میان دستگاه‌های متصل شده به هم، می‌دهد. در دهه ۶۰ میلادی، آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته (ARPA)، بودجه‌ای را به منظور طراحی شبکه آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته (ARPANET) برای وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا اختصاص داد. این اولین شبکه رایانه‌ای در جهان بود.توسعه شبکه از سال ۱۹۶۹ و براساس طرح‌های توسعه یافته دهه ۶۰ آغاز شد.

آشنایی با برخی اصطلاحات جهت آموزش شبکه

روتینگ چیست؟؟

روتينگ ( Routing ) يکی از مهمترين ويژگی های مورد نياز در يک شبکه و آموزش شبکه به منظور ارتباط با ساير شبکه ها است. در صورتی که امکان روتينگ پروتکل ها وجود نداشته باشد ، کامپيوترها قادر به مبادله داده نخواهند بود .

تعريف 
از روتينگ به منظور دريافت يک بسته اطلاعاتی ( packet ) از يک دستگاه و ارسال آن از طريق شبکه برای دستگاهی ديگر و بر روی شبکه ای متفاوت ، استفاده می گردد . در صورتی که شبکه شما دارای روتر نباشد ، امکان روتينگ داده بين شبکه شما و ساير شبکه ها وجود نخواهد داشت . يک روتر به منظور مسيريابی يک بسته اطلاعاتی ، می بايست آگاهی لازم در خصوص اطلاعات زير را داشته باشد :

آدرس مقصد

روترهای مجاور که با استفاده از آنان امکان اخذ اطلاعات لازم در خصوص شبکه های از راه دور، فراهم می گردد .

مسيرهای موجود به تمامی شبکه های از راه دور

بهترين مسير به هر يک از شبکه های از راه دور

نحوه نگهداری و بررسی اطلاعات روتينگ

همگرائی ( Convergence ) 
فرآيند مورد نياز برای تمامی روترهای موجود در يک شبکه به منظور بهنگام سازی جداول روتينگ و ايجاد يک نگرش سازگار از شبکه با استفاده ار بهترين مسيرهای موجود . در زمان انجام فرآيند فوق ( همگرائی ) ، داده کاربر ارسال نخواهد شد .

مسير پيش فرض ( Default Route )
يک مسير استاندارد درج شده در جدول روتينگ که به عنوان اولين گزينه در نظر گرفته می شود . هر بسته اطلاعاتی که توسط يک دستگاه ارسال می گردد در ابتدا به مسير پيش فرض ارسال خواهد شد . در صورتی که مسير فوق مشکل داشته باشد ، يک مسير ديگر انتخاب می گردد .

مسير ايستا ( Static Route ) يک مسير دائم که به صورت دستی درون يک جدول روتينگ درج می گردد . مسير فوق حتی در موارديکه ارتباط غير فعال است در جدول روتينگ باقی مانده و صرفا" به صورت دستی حذف می گردد .

مسير پويا ( Dynamic Route )يک مسير که به صورت پويا ( اتوماتيک ) و متناسب با تغييرات شبکه ، بهنگام می گردد .مسيرهای پويا نقطه مقابل مسيرهای ايستا می باشند .

شبکه های VPN چیست؟

در طی ده سال گذشته دنيا دستخوش تحولات فراوانی در عرصه ارتباطات بوده است . اغلب سازمانها و موسسات ارائه دهنده کالا و خدمات که در گذشته بسيار محدود و منطقه ای مسائل را دنبال و در صدد ارائه راهکارهای مربوطه بودند ، امروزه بيش از گذشته نيازمند تفکر در محدوده جهانی برای ارائه خدمات و کالای توليده شده را دارند. به عبارت ديگر تفکرات منطقه ای و محلی حاکم بر فعاليت های تجاری جای خود را به تفکرات جهانی و سراسری داده اند. امروزه با سازمانهای زيادی برخورد می نمائيم که در سطح يک کشور دارای دفاتر فعال و حتی در سطح دنيا دارای دفاتر متفاوتی می باشند . تمام سازمانهای فوق قبل از هر چيز بدنبال يک اصل بسيار مهم می باشند : يک روش سريع ، ايمن و قابل اعتماد به منظور برقراری ارتباط با دفاتر و نمايندگی در اقصی نقاط يک کشور و يا در سطح دنيا .

اکثر سازمانها و موسسات به منظور ايجاد يک شبکه WAN از خطوط اختصاصی (Leased Line) استفاده می نمايند.خطوط فوق دارای انواع متفاوتی می باشند.ISDN ( با سرعت 128 کيلوبيت در ثانيه )، ( OC3 Optical Carrier-3) ( با سرعت 155 مگابيت در ثانيه ) دامنه وسيع خطوط اختصاصی را نشان می دهد. يک شبکه WAN دارای مزايای عمده ای نسبت به يک شبکه عمومی نظير اينترنت از بعد امنيت وکارآئی است . پشتيانی و نگهداری يک شبکه WAN در عمل و زمانيکه از خطوط اختصاصی استفاده می گردد ، مستلزم صرف هزينه بالائی است .
همزمان با عموميت يافتن اينترنت ، اغلب سازمانها و موسسات ضرورت توسعه شبکه اختصاصی خود را بدرستی احساس کردند. در ابتدا شبکه های اينترانت مطرح گرديدند.اين نوع شبکه بصورت کاملا" اختصاصی بوده و کارمندان يک سازمان با استفاده از رمز عبور تعريف شده ، قادر به ورود به شبکه و استفاده از منابع موجود می باشند. اخيرا" ، تعداد زيادی از موسسات و سازمانها با توجه به مطرح شدن خواسته های جديد ( کارمندان از راه دور ، ادارات از راه دور )، اقدام به ايجاد شبکه های اختصاصی مجازی VPN)Virtual Private Network) نموده اند. 
يک VPN ، شبکه ای اختصاصی بوده که از يک شبکه عمومی ( عموما" اينترنت ) ، برای ارتباط با سايت های از راه دور و ارتباط کاربران بايکديگر، استفاده می نمايد. اين نوع شبکه ها در عوض استفاده از خطوط واقعی نظير : خطوط Leased ، از يک ارتباط مجازی بکمک اينترنت برای شبکه اختصاصی به منظور ارتباط به سايت ها استفاده می کند.